Het nieuwe project van choreograaf Thierry Smits is ontstaan vanuit diens fascinatie voor het Oosten en gecreëerd naar aanleiding van zijn reiservaringen naar de Arabische landen als Marokko, Tunesië, Egypte, Libanon en Syrië. De indrukken die hij vergaarde tijdens zijn zwerftochten en ontmoetingen zijn met licht overgoten, vol sensualiteit, generositeit, schoonheid en wanorde. Zij leverden hem een amalgaam van beelden op en resulteerde in een bijzonder persoonlijke kijk op de Oriënt. Deze subjectieve weergave is ook gevoed met filmbeelden van o.a Lawrence of Arabia van David Lean, Adieu Bonaparte , Le Destin van Youssef Chahine en Duizend en één nacht van Pier Paolo Pasolini.
Zich bewust van mogelijke oriëntalistische interpretaties , is deze voorstelling op geen enkele ideologische constructie gebaseerd en is er geen sprake van enige politieke analyse. Haar doel is vooral esthetisch. Hoewel ze in brede zin geïnspireerd is door de kenmerken van een beschaving, van een volk, van zijn tradities en verbeeldingswereld, is dat alleen maar om te proberen deze vrij te interpreteren in de specifieke taal van de hedendaagse dans.
Voor Thierry Smits is deze taal tevens de taal van het lichaam. Voor hem als choreograaf is het lichaam natuurlijk het materiaal en het instrument van zijn werk. Vaak is het lichaam het eigenlijke object van zijn choreografische experimenten waarin hij de lichamelijkheid onderzoekt en de expressiviteit van dat lichaam dat zowel genot als pijn is benadrukt. Zich baserend op geschriften als die van de antropoloog en psychoanalyticus Malek Chebel, richt hij deze keer de aandacht op de geprivilegieerde plaats die het lichaam in de Arabisch-islamitische wereld inneemt en de determinerende rol die het speelt als sociale boodschapper.