Wat
Voor deze productie heeft Thierry Smits aanvaard om te werken met een tekst van Peter Verhelst, Vlaams auteur en dichter. De Nederlandse tekst, vertaald in het Frans en voorgedragen in de twee talen tijdens de opvoering, vertelt een post-mortem verhaal van stellen die een intense liefde hebben gekend, alle “Romeo’s en Julia’s”, en die de mogelijkheid zouden hebben om hun passie opnieuw te beleven na hun overlijden.
Het thema laat het opnieuw toe om de ontdekking toe te spitsen op het voortdurend beproefde en aspirerende lichaam: “de lichamen van de 4 dansers doorlopen inderdaad een aantal zeer contrasterende etappes: bij het begin kneedbaar menselijk vlees zonder identiteit; vervolgens seksuele lichamen, volledig gespannen door verlangen en lijden; daarna onderworpen aan een poging om in elkaar op te gaan, dat in zijn lichamelijkheid meer onderzeese elementen oproept dan een menselijk figuur; om vervolgens medische lichamen te worden, die worden onderzocht; ten laatste gevechtslichamen, verwikkeld in een wanhopige strijd met de dood”.
Het is de eerste keer dat het gezelschap betrokken is in een multimediaal stuk met een grote scenografie, die een scherm van 10 meter omvat waarop beelden en stukken tekst van Verhelst worden getoond, alsook een immens gordijn dat bestaat uit doorzichtige en golvende plastic buizen, waaruit op het einde een roodachtige vloeistof stroomt dat zich verspreid over het podium. Op die manier wordt de koude, afstandelijke en technische wereld van de geneeskunde opgeroepen, maar ook de vitaliteit van de mens in zijn kwetsbaarheid en zijn onvermijdelijke neiging om te willen ontsnappen.
DATE | CONTENU |
---|