Wat
Elf dansers van verschillende afkomst voor een ballet die de trance oproept die hun naakte lichamen bewoont. Door zijn thema, Anima Ardens (vurige adem), biedt Thierry Smits het ideale terrein om wezens te observeren in de greep van een macht die door hen heen stroomt, hen domineert en hen onderwerpt aan zijn soms gewelddadige tijdelijke greep.
De dramatische dimensie van deze gevaarlijke ervaringen, waarin het individu soms “vast” komt te zitten zonder mogelijkheid om terug te keren naar een “normale” toestand, maakt ze mysterieus, aantrekkelijk en angstaanjagend tegelijk. Het potentieel van veranderde bewustzijnstoestanden wordt hier uitgebuit door de manier waarop ze individuen beïnvloeden in hun lichamelijke expressie; het stuk stelt een traject voor waarin de spanning intensiveert tot een vorm van paroxisme die kan worden geïnterpreteerd als bevrijdend of, integendeel, vreselijk verontrustend. Hoe het ook zij, er schuilt een geruststellende collectieve kracht in deze mannen die samen de grenzen verkennen van vreemde en fascinerende werelden waar men niet langer meester is over zijn bewegingen, stem of adem.
Zonder scenische ondersteuning houdt het stuk onze aandacht gericht op de dansers, op de verschillende manieren waarop ze reageren op dezelfde stimuli, op dezelfde geluiden, of integendeel, op de magische momenten waarop ze eensgezind de beproeving tegemoet treden die hen wordt opgelegd.