Wat
In 1999 stelt de Biënnale van de dans in Charleroi een programma op rond de notie “gender” en Thierry Smits stelt een tegenwicht voor voor Cyberchrist met deze solo waarbij de camp esthetica op ontdekking gaat rond kunstgrepen, vrouwelijkheid en extravagantie.
Het stuk maakt gebruik van fascinerende en verleidelijke contrasten die evident zijn van bij het begin door de lichamelijke aanwezigheid van de danser die schommelt tussen het vrouwelijke en het mannelijke met zijn opgemaakt engelengezicht en zijn lichaam van een atleet. Het verwarrende eclecticisme van de verschijningen die nogal kitsch en ironisch zijn, gaat van de pin-ups uit de jaren vijftig tot de Japanse geisha’s. De sleepjurk die de vertolker draagt, voegt nog vreemdheid toe aan de schok, omdat het een verlengstuk lijkt van het golvende lichaam en omdat het de mogelijkheid biedt om een fallus te laten onthullen.
Van Cyberchrist tot Pin-up, het choreografisch parcours evolueert uiteindelijk naar de bovenzintuiglijke ontbinding van een deel van de limieten van het leven en ook van die van de rede.
DATE | CONTENU |
---|