Wat
Met To the Ones I Love stelt Thierry Smits een stuk voor waarin alles draait om dans en het plezier van dansen. Aangezien de kunst van het choreograferen cultureel geladen en veranderlijk kan zijn, besloot hij voor deze productie een beroep te doen op dansers uit Afrika of van Afrikaanse origine, die allen een moderne danstraining hebben gehad, om zo hetzelfde bewegingsvocabulaire te kunnen gebruiken.
Hij wil de choreografie ook verrijken met bewegingen die hij nog nooit heeft gebruikt, die uit andere culturele achtergronden komen dan de zijne en die door hun beoefening de mogelijkheid hebben het lichaam anders te vormen, in te passen in het werk van de spieren en voor hen toegankelijk te zijn. Daarnaast wil hij ook een beroep doen op de esthetische mogelijkheden van huidskleuren, die alle een diepe, matte tint hebben die blekere huiden slechts tijdelijk en willekeurig krijgen wanneer zij aan de zon worden blootgesteld. Het is opzettelijk en in dezelfde geest dat hij een beroep doet op uitsluitend mannelijke kunstenaars, zoals hij al vaak heeft gedaan. De negen dansers in dit ballet dragen felgekleurde T-shirts die ze regelmatig verwisselen om het minimalistische decorontwerp een levendige kwaliteit te geven, terwijl de fysieke schoonheid van hun lichamen de muziek van Johann Sebastian Bach verrijkt met een onverwacht maar subliem element van kracht en levendigheid. De titel is, zonder valse bescheidenheid, een immense liefdesverklaring aan de danskunst en aan hen die haar beoefenen.
DATE | CONTENU |
---|