Voor deze belangrijke productie duikt Thierry Smits bewust in de wereld van multimediale performance-installaties en intensiveert hij het gebruik van schermen, projecties, lichten, geluiden en accessoires, die even divers als onverwacht zijn, maar die allemaal een bepaald idee van de seizoenen in hun metaforisch potentieel met menselijk leven dat geboren wordt, bloeit, verdort en sterft, benadrukken.

In Fluid Mechanics worden de lente en de ontluikende natuur vertaald door de lichamen van dansers die zich bezighouden met vloeiende uitwisselingen en scènes die het seksuele verlangen in zijn onstuitbare opgang suggereren. Een indruk van een pornografisch en barok universum ontstaat uit de urgentie van het consumeren van de ander. Het idee van besmetting komt naar voren en wordt ook metaforisch opgelegd in deze borreling, dat een voorbode is van de vernietigende explosie van de zomer.