Wat

Thierry Smits kadert zijn tweede productie, voor het eerst vertoond op het festival van Montpellier in 1991, in de beweging van de manifestaties en de eisen gelinkt aan aids.

 

Hij is de choreograaf van dit stuk en speelt niet langer de rol van danser, wat het begin betekent van een carrière die volledig gewijd is aan de uitwerking van stukken die worden uitgevoerd door artiesten die worden geselecteerd tijdens audities. Net zoals bij “La grâce du tombeur”, verrijkt een interne contradictie de titel met een verontrustende aantrekkingskracht, die deze keer duivels is want het gaat over de relatie tussen Eros en Thanatos, de goden uit de Griekse mythologie van respectievelijk de vitale seksuele drift en het verlangen naar de dood. De voorstelling toont in twee delen het besluiteloze getalm, bijzonder suggestief in de context van de schade die wordt aangericht door aids, tussen de nood aan seks en de nabijheid van de dood, volgens een camp en kitsch esthetiek die de horror van de leegte opeist en met meerdere oriëntaalse accenten. De scenografie bevoorrecht de circulariteit en bedwingt ook het publiek, dat in een cirkel rond de met tapijten afgebakende ruimte zit, de ruimte waar de dansers hun rol vertolken.

Na een openingssolo, waarbij het idee van chaos wordt gesuggereerd, geven de initiële sequenties gewijd aan Eros – met een geluidsachtergrond waarvoor herinneringen aan de Boléro van Ravel worden gebruikt – een visie gelinkt aan de bacchanalen en aan de orgie, waarin al allusies gemaakt worden op de ultieme opoffering.  De dood kondigt zich vervolgens aan volgens de zeven fases van de doodsstrijd zoals ze werden beschreven door Élisabeth Kubler-Ross: schok, ontkenning, opstand, depressie, gemarchandeer, aanvaarding en decathexis. Buikdansen is een leitmotiv waarbij de sensualiteit constant de voorstelling doorkruist, die wordt afgerond met een soort “wedergeboorte” van Eros. Aanvankelijk ontworpen voor 4 dansers en danseressen, werd het stuk herwerkt in trio.

DATE CONTENU

Datums

Thierry Smits kadert zijn tweede productie, voor het eerst vertoond op het festival van Montpellier in 1991, in de beweging van de manifestaties en de eisen gelinkt aan aids.

 

DATE CONTENU
1991/06/28 28 > 29.06.1991 Montpellier Danse Montpellier (FR)
1991/07/01 01.07.1991 Théatre le Manège / Festival les Inattendus Maubeuge (FR)
1991/09/26 26.09 > 05.10.1991 Cosmo Kino Bruxelles
1991/10/18 18 > 21.10.1991 Centre Georges Pompidou Paris (FR)
1992/01/10 10 > 11.01.1992 Lantaren/Venster Rotterdam (NL)
1992/03/06 06.03.1992 De Beweeging Anvers
1992/03/21 21.03.1992 CC Hasselt Hasselt
1992/04/03 03.04.1992 Stadschouwburg Kortrijk Courtrai
1992/04/04 04.04.1992 De Werf Alost
1992/04/08 08.04.1992 Vooruit Gand
1992/04/10 10.04.1992 De Warande Turnhout
1992/03/14 14.03.1992 De Dijk Bruges

Team

— Chorégraphie

Thierry Smits

— Scénographie, dramaturgie, mise en scène

Antoine Pickels

— D'après un argument de

Johan Heestermans

— Danseurs

Francisca Rijken, Lucius Romeo-Fromm, Terence Troy Steiner, Michael Sears

— Musique

Nikolas Klau, Drem Bruinsma autour su bolero de Maurice Ravel

 

— Enregistré à

l'Echo des Montagnes

— Création lumières

Nina Shaw

— Costumes

Nadine Lannaux

— Professeurs de danse du ventre

Latifa Jarmin et Nadia al Boukhari

— Musiciens

Quentin Smolderen, Ulf Maria Kühne, Paul Zahl, Luc van Lieshout, Manuela Ammoun, Steven Brown, Pierre Six

 

— Production

Compagnie Thor

— Coproduction

Montpellier Danse 91, Théâtre Contemporain de la Danse (Paris)

— Avec le soutien de

Ministère de la Culture et des Affaires Sociales - Service de la Musique et de la Danse; Commissariat Général aux Relations Internationales de la Communauté française de Belgique

— Avec l'aide de

SACD and Centre Georges Pompidou

 

Videos